(Heb je even?)
Donderdagavond op de A9 van Alkmaar naar Amsterdam. De tevreden brom van de motor achter me wordt plotseling harder en lijkt zelfs te gaan ratelen. Ik ga onmiddellijk naar de kant! Terwijl ik me nog maar nauwelijks heb kunnen afvragen wat dit kan zijn ruik ik een verbrande oliedamp. Ik besef me dat het mis is. Goed mis!
Motordeksel open. Miniscule oliespetters op o.a. dynamo en luchtfilters. Oliedop zit er er nog wel gewoon vast op. Olie peilen. Zwarte smurrie aan peilstok. Peilen. En dan de echte schrik....GEEN OLIE MEER!!!
Onbegrijpelijk! Onlangs nog gepeild en niet eens hoeven bijvullen. Ook nooit eerder lekkage (in garage) of blauwe verbrandingswolken opgemerkt.
Wegenwacht gebeld. Ruim 40 minuten staan blauwbekken met invallend donker en langsrazend verkeer. De wegenwachter is een bedeesd pratende man en lijkt een beetje op de acteur Porgy Franssen.
Hij sleept me naar een hel verlicht maar gesloten Gulf stationnetje in Beverwijk. Er verdwijnt 3 liter 15W40 in het binnenste van de motor! Mijn God! Ik vraag me werkelijk af hoe dit heeft kunnen gebeuren!
Weer starten. Klinkt nu weer meer vertrouwd, maar wat als ik wat meer toeren maak? En ja hoor, daar is 'ie weer. De ratel... Onze ANWB-man sluit een lagerbeschadiging dan ook niet uit. Ik krijg er even goed de ziekte in, al laat ik daar niet veel van merken. We besluiten de auto naar een centrale opvang te brengen (toevallig in Beverwijk) waar vandaan 'ie de volgende dag naar CPR zal worden getrailerd. De wegenwachter brengt me thuis (!).
Gistermiddag om een uur of twee CPR gebeld. De auto is inmiddels gearriveerd. Marco aan de lijn. 'We hebben nog niet echt goed kunnen kijken natuurlijk, maar bereid je toch maar alvast voorzichtig een beetje voor op een stuk motorrevisie...'
Ik heb ruim duizend mijl (1600 km) gereden met de oude maar nog weinig gebruikte motor, die natuurlijk een lange tijd moet hebben stil gestaan. Wanneer dat precies is geweest weet ik dus (nog) niet, maar het is haast wel zeker dat daarin een oorzaak moet worden gezocht.
Dus om een beetje met Johan Cruyff te spreken: 'elk foordeel heb se nadeel'.
De grote vraag (wederom): zal ik bij de meeting kunnen zijn de 22e? Ik vrees.
[V]
To be continued.
Donderdagavond op de A9 van Alkmaar naar Amsterdam. De tevreden brom van de motor achter me wordt plotseling harder en lijkt zelfs te gaan ratelen. Ik ga onmiddellijk naar de kant! Terwijl ik me nog maar nauwelijks heb kunnen afvragen wat dit kan zijn ruik ik een verbrande oliedamp. Ik besef me dat het mis is. Goed mis!
Motordeksel open. Miniscule oliespetters op o.a. dynamo en luchtfilters. Oliedop zit er er nog wel gewoon vast op. Olie peilen. Zwarte smurrie aan peilstok. Peilen. En dan de echte schrik....GEEN OLIE MEER!!!
Onbegrijpelijk! Onlangs nog gepeild en niet eens hoeven bijvullen. Ook nooit eerder lekkage (in garage) of blauwe verbrandingswolken opgemerkt.
Wegenwacht gebeld. Ruim 40 minuten staan blauwbekken met invallend donker en langsrazend verkeer. De wegenwachter is een bedeesd pratende man en lijkt een beetje op de acteur Porgy Franssen.
Hij sleept me naar een hel verlicht maar gesloten Gulf stationnetje in Beverwijk. Er verdwijnt 3 liter 15W40 in het binnenste van de motor! Mijn God! Ik vraag me werkelijk af hoe dit heeft kunnen gebeuren!
Weer starten. Klinkt nu weer meer vertrouwd, maar wat als ik wat meer toeren maak? En ja hoor, daar is 'ie weer. De ratel... Onze ANWB-man sluit een lagerbeschadiging dan ook niet uit. Ik krijg er even goed de ziekte in, al laat ik daar niet veel van merken. We besluiten de auto naar een centrale opvang te brengen (toevallig in Beverwijk) waar vandaan 'ie de volgende dag naar CPR zal worden getrailerd. De wegenwachter brengt me thuis (!).
Gistermiddag om een uur of twee CPR gebeld. De auto is inmiddels gearriveerd. Marco aan de lijn. 'We hebben nog niet echt goed kunnen kijken natuurlijk, maar bereid je toch maar alvast voorzichtig een beetje voor op een stuk motorrevisie...'
Ik heb ruim duizend mijl (1600 km) gereden met de oude maar nog weinig gebruikte motor, die natuurlijk een lange tijd moet hebben stil gestaan. Wanneer dat precies is geweest weet ik dus (nog) niet, maar het is haast wel zeker dat daarin een oorzaak moet worden gezocht.
Dus om een beetje met Johan Cruyff te spreken: 'elk foordeel heb se nadeel'.
De grote vraag (wederom): zal ik bij de meeting kunnen zijn de 22e? Ik vrees.


To be continued.
Comment